Si’ turnata

Di Giuseppe Esposito

I primi giorni di novembre spingono i ricordi alla superficie della nostra mente. Volti cari e memorie sembrano quasi prendere corpo e si resta sul confine tra realtà e fantasia. Gli antichi amori tornano a far battere il cuore, ma alla gioia immediata segue quasi un presentimento.

 

E comm’è?

Doppo tant’anne

Sì turnata a me?

Si turnata, pecché?

E io mo’, comme allora

Me pare ‘e stà ancora

‘mponta ‘o vico

 E ‘ te veco

‘e spuntà

 ‘ncoppa a sagliuta.

E, comme allora

Nun me pare overo.

Tiene ‘e capille nire,

ll’uocchie lucente

e chillu pizzo a riso.

Viene pe’ mme

E ancora nun ce credo.

Sento ancora ‘o sapore

d’’a vocca toia addirosa,

sento ancora sti ddete

into ‘e capille.

E ‘o core se sente

ancora pezzerillo

 E fa ‘e capriole

‘mpietto.

Sì sempe ‘a stessa

e io te stengo ‘e mmane.

E me guardo sti mmane,

nun so’ chelle d’allora.

So’ mane ‘e viecchio

 E ‘a faccia,

dinto ‘a vetrina

‘e chella zarellara

Tene ‘e capille janche,

ll’uocchie nun rideno cchiù

e ‘a vocca

tene ‘na piega amara.

Allora

Me parive nu suonno

Ogge invece,

nient’ato ca nu suonno

si tu,

ca sì turnata a me.

E mo’ che vene a dicere

 stu suonno?

Pecché doppo tant’anne

Si turnata?

Me sì venuta ‘nsuonno

dinto ‘a sta’ notta

ca nun fernesce maie.

Mo’ sì turnata.

E mo’

Neh comme maie?

Vuò ca vengo

Cuttico?

E si nce vengo.

ma chesta vota

è pe ll’eternità!

Chesta vota

nun ce lassammo cchiù!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Giuseppe Esposito

Ultimi articoli di Giuseppe Esposito